არგენტინის ალტერნატიული ნაკრები

ოთხი წლის წინ, როდესაც დიეგო მარადონამ მსოფლიოს ჩემპიონატს მიღმა რამდენიმე ვარსკვლავი და კარგ ფორმაში მყოფი ფეხბურთელი დატოვა, ალტერნატიული ნაკრების შემადგენლობა ჩამოვწერე, რომელიც ასე გამოიყურებოდა: აბონდანსიერი – საბალეტა, გარაი, გ. მილიტო, ხ. ძანეტი – გაგო, კამბიასო – ბანეგა, ლუჩო გონსალესი, რიკელმე – ლისანდრო ლოპესი.
იმის გამო, რომ ალეხანდრო საბელიამაც “სახლში” საკმაო რაოდენობის მაღალი დონის მოთამაშე დატოვა, გადავწყვიტე, 2014 წლის ალტერნატიული შემადგენლობაც ჩამომეწერა…

კაბალიერო საოცარი “სეივი” “ატლეტიკოსთან”

მეკარე: ვილი კაბალიერო (მალაგა) – ბოლო ორი სეზონის განმავლობაში ესპანეთის პრიმერა დივიზიონის ერთ–ერთი საუკეთესო კარის დარაჯი. მიუხედავად ამისა, საბელიას ვილი ნაკრებში ერთხელაც კი არ მიუწვევია.
მარჯვენა მცველი: ფაკუნდო რონკალია (ფიორენტინა) – ფლორენციაში გადასვლის შემდეგ, რონკალია იმდენად კარგად ათამაშდა, რომ ჩეზარე პრანდელიმ მისი იტალიის ნაკრებში გამოძახება მოისურვა. საბელიამ ფაკუნდო მაშინ მიიწვია (2013 წლის ნოემბერში), როდესაც ფორმაში არ იყო, მხოლოდ ერთხელ (ბოსნიასთან) ათამაშა და მაშ შემდეგ აღარ გამოუძახებია.

გონსალო როდრიგესი

ცენტრალური მცველები: გონსალო როდრიგესი (ფიორენტინა) და მატეო მუსაჩიო (ვილიარეალი) – პირველი სერია A–ს ერთ–ერთი საუკეთესო მცველი და “ფიორენტინას” ლიდერია, მეორე კი ლა ლიგის ერთ–ერთი საუკეთესო მცველი და “ვილიარეალის” ლიდერია. მიუხედავად ამისა, ერთიც და მეორეც საბელიას ნაკრებში არასდროს გამოუძახებია.

მარცხენა მცველი: ლუკას ორბანი (ბორდო) – საფრანგეთში გადასვლის შემდეგ “ბორდოს” ძირითად შემადგენლობაში დამკვიდრდა და საკმაოდ ნორმალურადაც ითამაშა. რონკალიას მსგავსად, მანაც ნაკრებში სულ ერთხელ, ბოსნიასთან, 2013 წლის ნოემბერში (2:0 არგენტინის სასარგებლოდ) ითამაშა.

ესტებან კამბიასო

საყრდენები: ესტებან კამბიასო (ინტერი) და ევერ ბანეგა (ნიუელსი) – მართალია, კამბიასოს ნაკრებში ბოლოს 2011 წელს ჰქონდა ნათამაშები, მაგრამ ჩემპიონატის მოახლოვებასთან ერთად, არგენტინელი ჟურნალისტები მის შესაძლო გამოძახებაზე საუბრობდნენ. ნაკრებში მიწვევის იმედი ვეტერანსაც ჰქონდა, მაგრამ საბელიას ამ ყველაფერზე არც კი უფიქრია. მიუხედავად იმისა, რომ “ინტერმა” არც ისე შთამბეჭდავი სეზონი ჩაატარა, კამბიასო ამ გუნდში ერთ–ერთი გამორჩეული ფიგურა (32 თამაში, 4 გოლი) იყო და ნაკრებს უთუოდ გამოადგებოდა.
ბანეგა ზამთარში სამშობლოში დაბრუნდა და ციდან ვარსკვლავები ნამდვილად არ მოუწყვეტია, მაგრამ სპეციალისტები თვლიდნენ, რომ ის არა მხოლოდ 23–კაციან განაცხადში, არამედ ძირითად შემადგენლობაშიც კი იქნებოდა. საბოლოოდ კი “ნიუელსის” ნახევარმცველმა, 2010 წლის მსგავსად, ვერც ამ მუნდიალზე ითამაშა.

მარჯვენა შემტევი ნახევარმცველი: ერიკ ლამელა (ტოტენჰემი) – აქ საბელიასთან პრეტენზიები უსაფუძვლოა – ლამელა პრემიერლიგას ვერ შეეგუა, თანაც მას ტრავმის გამო საკმაოდ დიდი დრო გაუცდა. ფორმაში რომ ყოფილიყო, მუნდიალზე აუცილებლად წავიდოდა და ნაკრების ყველაზე ახალგაზრდა მოთამაშეც (ახლა როხოა, რომელიც 24 წლისაა) იქნებოდა.

ცენტრალური შემტევი ნახევარმცველი – ხავიერ პასტორე (პსჟ) – პასტორეს, მისი ნიჭის გათვალისწინებით, შეიძლება ითქვას, რომ სეზონი ჩაუვარდა. არგენტინელი პარიზული გუნდის ძირითადში ხშირად ვერ ხვდებოდა და ჩემპიონთა ლიგაში “ჩელსის” კარში გატანილ გოლს თუ არ ჩავთვლით, ამ სეზონში თავი ბევრი არაფრით გამოუჩენია. ასე რომ, საბელიას ამ შემთხვევაშიც მართალი იყო.

მარცხენა შემტევი ნახევარმცველი – ნიკო გაიტანი (ბენფიკა) – ლისაბონურმა გუნდმა პორტუგალიაში სამი ტიტული (ჩემპიონობა, თასი და ლიგის თასი) მოიპოვა და ტრადიციულად დამარცხდა ევროტურნირის (ევროპა ლიგა) ფინალში. კლუბის წარმატებული ასპარეზობის ერთ–ერთი მიზეზი ნიკოლას გაიტანი იყო. არგენტინელს საკმაოდ კარგი სეზონი ჰქონდა, მაგრამ ნაკრების დამრიგებელს ის ერთხელაც არ გამოუძახებია.

კარლოს ტევესი

ფორვარდი – კარლოს ტევესი (იუვენტუსი) – სერია A–ს გასულ სეზონში “კარლიტოსმა” 19 გოლი გაიტანა და ბომბარდირთა დავაში მხოლოდ ჩირო იმობილეს (22 გოლი) და ლუკა ტონის (20 გოლი) ჩამორჩა. მასაც, კამბიასოს და გაიტანის მსგავსად, ნაკრებში 2011 წლის შემდეგ არ უთამაშია. მოსალოდნელიც იყო, რომ ტევესი მუნდიალზე ვერ მოხვდებოდა. “იუვეს” ფორვარდის განაცხადს მიღმა დატოვება საბელიამ იმით ახსნა, რომ სათადარიგოთა სკამზე მოხვედრის შემთხვევაში, ტევესი გუნდში სიტუაციას არევდა…

საბოლოოდ, ძირითადმა შემადგენლობამ ასეთი სახე მიიღი: (4–2–3–1): კაბალიერო – რონკალია, გ. როდრიგესი, მუსაჩიო, ორბანი – ბანეგა, კამბიასო – ლამელა, პასტორე, გაიტანი – ტევესი.

ამ მოთამაშეების გარდა, კიდევ არაერთი ისეთი ფეხბურთელია, ვინც გასულ სეზონში კარგად ითამაშა და ნაკრებში მათი გამოჩენა გასაკვირი არ იქნებოდა. აი, ისინიც:
მეკარეები: ხულიან სპერონი (კრისტალ პალასი), მარსელო ბაროვერო (რივერ პლეიტი)
მცველები: გაბრიელ პალეტა (პარმა, რომელიც უკვე იტალიის ნაკრებშია), ფაბრისიო კოლოჩინი (ნიუკასლი), ლისანდრო ლოპესი (ხეტაფე), ნიკო პარეხა (სევილია), ფედერიკო ფასიო (სევილია), სანტიაგო ვერხინი (სანდერლენდი), ლეონელ ვანხიონი (რივერ პლეიტი)
ნახევარმცველები: ხავიერ ძანეტი (ინტერი), ედუარდო სალვიო (ბენფიკა), ლუკას ოკამპოსი (მონაკო), მანუელ ლანსინი (რივერ პლეიტი), ხუან სანჩეს მინიო (ბოკა ხუნიორსი)
ფორვარდები: მაურო იკარდი (ინტერი), ანხელ კორეა (სან ლორენსო), მაურო სარატე (ველეს სარსფილდი)

მომავალი მესები

თემურ ქეცბაიას მიერ ერთ-ერთ ტელეშოუში წარმოთქმული ფრაზა უკვე ლეგენდარულ გამოთქმათა კატეგორიაში გადავიდა. მართლაც, საქართველოს ნაკრების მთავარი მწვრთნელი “მესებს ვერ დაბადებს”, მაგრამ არის ქვეყანა, სადაც მომავალი “მესები” ყოველ წელს იბადებიან. ამ ქვეყანას, რა თქმა უნდა, არგენტინა ჰქვია.
ცოტა ხნის წინ, არგენტინის მორიგი ჩემპიონატი დაიწყო, სადაც არაერთ ნიჭიერ ფეხბურთელს შეხვდებით. ზოგიერთმა თავის გამოჩენა უკვე მოასწრო, ზოგი კი დიდ ფეხბურთში პირველ ნაბიჯებს დგამს. ქვემოთ იმ ახალგაზრდა (21 წლამდე) არგენტინელებზე ვისაუბრებ, ვისაც სამშობლოში დიდი იმედით უცქერენ…

მანუელ ლანსინი

მანუელ ლანსინი (20 წლის, “რივერ პლეიტი”)

ახალგაზრდული ასაკის მიუხედავად, უკვე გუნდის ერთ-ერთი ლიდერია, რასაც მის მაისურზე დაწერილი 10-იანიც ადასტურებს. უაღრესად ტექნიკური და ჭკვიანი გამთამაშებელი, რომელსაც მოედნის კარგი ხედვაც გამოარჩევს. ფიზიკურად სუსტია (170 სმ, 66 კგ.), მაგრამ სათამაშო სტილიდან გამომდინარე ეს ნაკლად ვერ ჩაეთვლება. სამაგიეროდ, ლანსინი არასტაბილურია, რაც ასაკის ბრალი უნდა იყოს.
მანუელი “რივერის” აღზრდილია. სადებიუტი მატჩი 2010 წელს, 17 წლის ასაკში ჩაატარა. “ფლუმინენსეში” გატარებული ორი არც ისე წარმატებული წლის შემდეგ, 2012 წელს ისევ “ლოს მილიონარიოსში” დაბრუნდა, რომლის რიგებშიც 60-ზე მეტი მატჩი ჩაატარა და 10 გოლი გაიტანა.

ლუსიანო ვიეტო

ლუსიანო ვიეტო (20 წლის, “რასინგი”)

18 წლის ასაკში, სასტარტო შემადგენლობაში პირველად მოხვედრილმა ფორვარდმა “სან მარტინთან” (2012 წლის “ტორნეო ინისიალი”) გამართულ შეხვედრაში ჰეთთრიქი შეასრულა და არა მარტო არგენტინა, არამედ მთელი მსოფლიო აალაპარაკა. იმ დღიდან მოყოლებული ახალგაზდული “რასინგის” ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული ფეხბურთელია. სულ, 2012/13 წლების სეზონში, ორი ჩემპიონატის ჯამში, 13 გოლი გაიტანა. არგენტინის ახალგაზრდულ ნაკრებში 4 მატჩი ჩაატარა და თავი ორჯერ გამოიჩინა.
სწრაფი, ტექნიკური და კარგი დარტყმის მქონე თავდამსხმელით არაერთი ევროპული გრანდია დაინტერესებული. დიდი ალბათობით, ვიეტო “რასინგში” უკანასკნელ სეზონს ატარებს.

როდრიგო დე პაული (19 წლის, “რასინგი”)

“აკადემიას” კიდევ ერთი აღზრდილი, რომელიც ფართო საზოგადოებამ 2013 წელს გაიცნო. ამ მოკლე პერიოდში იმდენად კარგად ითამაშა, რომ გუნდში 10-ნომრიანი მაისური დაიმსახურა. ვიეტოს მსგავსად, კარიერის პირველი გოლი მანაც “სან მარტინთან” (2013 წლის “ტორნეო ფინალში”) გაიტანა. სხვათაშორის, იმ შეხვედრაში თავის გამოჩენა ვიეტომ და ბრუნო სუკულინიმაც შეძლეს (“რასინგმა” 3:0 მოიგო), რომელზეც ცალკე ვისაუბრებთ.
როდრიგო დე პაული გარემარბია, რომელიც მარცხენა ფლანგზე თამაშობს და იქიდან გამომდინარე, რომ ცაცია არ გახლავთ, ხშირად ცენტრისკენ იწევს და მეტოქის კარს იქიდან ემუქრება. როგორც თითქმის ყველა ფეხბურთელი ამ სიაში, ისიც ძალიან ტექნიკურია. აქვს კარგი, დაყენებული დარტყმა, რაზეც თუნდაც მისი გოლები მეტყველებს.

ბრუნო სუკულინი (20 წლის, “რასინგი”)

ცენტრალური ნახევარმცველი, რომელიც ძლიერია როგორც დაცვითი ფუნქციების შესრულებისას, ასევე შეტევაში. 2013 წლის “ტორნეო ინისიალში” 4 გოლი გაიტანა (14 შეხვედრაში) და “რასინგის” საუკეთესო ბომბარდირი გახდა. ბრუნო იმ ფრანკო სუკულინის ძმაა, რომელმაც საკუთარი ნიჭი თვალსა და ხელს შუა გაფლანგა და საშუალო ევროპული კლუბების მოვლის შემდეგ, ცოტა ხნის წინ არგენტინაში დაბრუნდა და სარანდის “არსენალში” ჩაირიცხა.
ფრანკოს დეგრადაციის მთავარ მიზეზი არაპროფესიონალიზმი და გართობისთვის ზედმეტად დიდი დროის დათმობა უნდა იყოს. ბრუნოს ძმის ბედის გაზიარება არ უნდა ემუქრებოდეს, რადგან ასეთი ახალგაზრდული ასაკის მიუხედავად, ის გაცილებით სერიოზული ადამიანის შთაბეჭდილებას ტოვებს.

ანხელ კორეა

ანხელ კორეა (18 წლის, “სან ლორენსო”)

ანხელ კორეა ამ სიის ყველაზე გამორჩეული წარმომადგენელია. 18 წლის ფორვარდს საოცარი ტექნიკა და აზროვნების უნარი გამოარჩევს. ე.წ. “მეორე ფორვარდის” პოზიციაზე მოთამაშე კორეა მკვეთრად გამოკვეთილი ინდივიდუალისტია, რომელსაც ისეთი ფინტის გაკეთება შეუძლია, ყველას, მათ შორის მეტოქე გუნდის ქომაგსაც რომ აღაფრთოვანებს.
“სან ლორენსომ” არგენტინის ბოლო ჩემპიონატი მოიგო, რაშიც თინეიჯერმა ძალიან დიდი წვლილი შეიტანა. სულ, კორეამ პრიმერა დივიზიონში 33 თამაში ჩაატარა და თავი 8 გოლით გამოიჩინა. იანვარში მისი შეძენა მადრიდის “ატლეტიკოს” და “ვალენსიას” სურდათ, მაგრამ ტრანსფერი არ შედგა.
არგენტინელები, რომლებსაც ფეხბურთელისგან იმპროვიზაცია განსაკუთრებით უყვართ, ახალგაზრდა მოთამაშეზე ძალიან დიდ იმედებს ამყარებენ. მიაქციეთ ამ ბიჭს ყურადღება. წესით, მან ძალიან მაღალ დონეზე უნდა ითამაშოს.

ექტორ ვილიალბა (19 წლის, “სან ლორენსო”)

არგენტინის ჩემპიონის კიდევ ერთი გამორჩეული ახალგაზდა, რომელმაც კორეასთან ერთად წარმატებული შემტევი დუეტი შექმნა. “სან ლორენსო” ორი გამოცდილი ფორვარდი, მარტინ კაუტერუჩიო და გონსალო ვერონი დაუშავდა, მაგრამ 18 და 19 წლის თავდამსხმელებმა გუნდს ეს დანაკლისი არ აგრძნობინეს და ჩემპიონის ტიტული მოუტანეს.
2013 წლის “ტორნეო ინისიალში” ტანდაბალმა (172 სმ) ვილიალბამ თავი 3 გოლით და ამდენივე საგოლე პასით გამოიჩინა. თანაგუნდელის მსგავსი არაორდინალური ქმედებებით არ გამოირჩევა, მაგრამ 19 წლის ასაკში ასეთი დამაჯერებელი თამაში მართლაც ძალიან ბევრს ნიშნავს.

ლუკას მელანო (20 წლის, “ლანუსი”)

ქვეყნის ერთ-ერთი საუკეთესო გუნდის გამორჩეული წევრი. მიუხედავად იმისა, რომ “ლანუსში” ბევრი გამოცდილი შემტევია (სანტიაგო სილვა, ლაუტარო აკოსტა, ისმაელ ბლანკო) მელანო მათ შორის არ დაკარგულა და კლუბის წარმატებაშიც (“ლანუსმა” “კოპა სუდამერიკანა” მოიგო) დიდი წვლილი შეიტანა.
184 სმ. სიმაღლის ფორვარდი თავით და ფეხით ერთნაირად კარგად თამაშობს. 2013 წლის “ტორნეო ინისიალში” და “კოპა სუდამერიკანაზე” 3-3 გოლი გაიტანა. გარდა ამისა, მელანომ არგენტინის 20-წლამდელთა ნაკრებშიც ითამაშა (3 თამაში) და თავი ერთხელ გამოიჩინა.

ლუკას რომერო (19 წლის, “ველეს სარსფილდი”)

ცენტრალური ნახევარმცველი, რომელიც ნებისმიერ სიტუაციაში ბოლომდე იბრძვის და ამის გამო ბევრ ყვითელ ბარათსაც იღებს. “ველესის” რიგებში დებიუტი 2012 წლის “ტორნეო ინისიალში” ჰქონდა, რომელიც სწორედ მისი გუნდის გამარჯვებით დასრულდა. საჩემპიონო ტურნირში რომერომ გუნდის ფორმა 13 შეხვედრაში მოირგო, სულ კი დღემდე პრიმერაში 39 თამაში ჩაატარა და 1 გოლი გაიტანა. ყვითელი ბარათები კი მართლაც პრობლემაა – მართალია, რომეროს ამ 39 მატჩში წითელი ბარათი არ მიუღია, სამაგიეროდ გაფრთხილება 15 შემთხვევაში დაიმსახურა.

აგუსტინ ალიონე

აგუსტინ ალიონე (19 წლის, “ველეს სარსფილდი”)

რომეროსგან განსხვავებით, რომელიც მოედანზე 90 წუთს იშვიათად ატარებს (39 მატჩიდან ძირითადში 20-ჯერ იყო), ასევე 19 წლის ალიონე გუნდის ერთ-ერთი ლიდერი და გამორჩეული ფეხბურთელია. დაცვითი ფუნქციების შესრულებისას რომეროსავით ძლიერი არ არის, სამაგიეროდ ალიონე გაცილებით კრეატიული ფეხბურთელია, რომელსაც თამაში როგორც ცენტრალური ნახევარმცველის, ასევე გარემარბის პოზიციაზე შეუძლია.
2013 წლის “ტორნეო ინისიალში” 2 გოლი გაიტანა, მაგრამ ყველაზე დასამახსოვრებელი მაინც ის ორი მომენტი იყო, რომელიც ალიონეს “სან ლორენსოსთან”, ბოლო ტურის შეხვედრაში ჰქონდა, რომლის მოგების შემთხვევაშიც ჩემპიონი სწორედ “ველესი” გახდებოდა. 19 წლის ნახევარმცველმა ჯერ საჯარიმოს გარედან დაარტყა და ბურთი ძელს მოარტყა, შეხვედრის ბოლო წუთზე კი 11-12 მეტრიდან “ცხრიანში” გაისროლა, მაგრამ სებასტიან ტორიკომ არანორმალური რეაქცია გამოავლინა და ალიონეს საჩემპიონო გოლი წაართვა. შედეგად, მატჩი 0:0 დასრულდა, ჩემპიონი კი “სან ლორენსო” გახდა.

 

ზემოთ ჩამოთვლილი ფეხბურთელების გარდა, არგენტინის ჩემპიონატში კიდევ არაერთი ნიჭიერი ახალგაზრდაა და დარწმუნებული ვარ, რომ ცოტა ხნის წინ დაწყებული 2014 წლის “ტორნეო ფინალი” კიდევ რამდენიმე ახალ ამომავალ ვარსკვლავს წარმოაჩენს. იქამდე კი იმ რამდენიმე მოთამაშეზე მოგახსენებთ, რომლების ამ სიაში ვერ მოხვდნენ, მაგრამ მათზე თვალის მიდევნება საინტერესო უნდა იყოს: გასტონ ხილ რომერო (20 წლის, “ესტუდიანტესი”), ფედერიკო ანდრადა (19 წლის, “რივერ პლეიტი”), ჯოვანი სიმეონე (18 წლის, “რივერ პლეიტი”), სებასტიან დრიუსი (18 წლის, “რივერ პლეიტი”), რამირო კასერესი (20 წლის, “ველეს სარსფილდი”).
ასევე, ყურადღება მიაქციეთ ნებისმიერ ფეხბურთელს, რომლის გვარიც არის ვილიალბა, რადგან ყველა თავმოყვარე არგენტინულ კლუბს განაცხადში მინიმუმ ერთი ვილიალბა მაინც ჰყავს (ერთ-ერთზე ზემოთაც ვისაუბრეთ), თანაც ყველა მათგანი 19-20 წლის გახლავთ. ნამდვილად ვერ გეტყვით, რა მოხდა 21 წლის წინ ვილიალბათა საგვარეულოში, მაგრამ დემოგრაფიული პრობლემის მქონე ჩვენ ქვეყანას მათი გამოცდილება კი გამოადგებოდა…

მატყუარა მატყუარა

რამოდენიმე წლის წინ სპორტულ გაზეთ “ლელო”-ში პირველად მოვკარი თვალი “მყვირალა” სარეკლამო განცხადებას, სადაც მავანი პიროვნება 16-19 წლის ბიჭებს (მაშინ მგონი ვაკმაყოფილებდი ასაკობრივ ცენზს) მასთან მისვლას, გასაუბრებას, საბუთების მიტანას და ის ჩვენ არგენტინის წამყვან კლუბებში სტაჟირებას და შემდგომში, თუ იქ თავს გამოვიჩენდით, იმ კლუბებში ჩარიცხვასაც გვთავაზობდა…

ჰო, მთავარი გამომრჩა: ყველანაირი ხარჯები საკუთარ თავზე ფეხბურთელს უნდა აეღო, იქნებოდა ეს მგზავრობის თუ საცხოვრებელი ხარჯები…

პირველივე წაკითხვისთანავე მივხვდი, რომ ამ განცხადების ავტორი მაინც და მაინც ვერ ერკვეოდა საფეხბურთო სისტემის მუშაობაში, ან ერკვეოდა მაგრამ უბრალოდ…. Aფერისტი იყო. წარმოუდგენლად მეჩვენა ის ფაქტი, რომ შესაძლებელია ასე მიხვიდე ვინმესთან, გაესაუბრო(!) და შემდეგ მან არგენტინის წამყვან (დიახ სწორედ ასე ეწერა) კლუბში წაგიყვანოს სავარჯიშოდ.

ეს განცხადება ძალიან დიდი ხნის მანძილზე ქვეყნდებოდა გაზეთ ლელოში, შემდეგ კი ერთ დღეს დაიბეჭდა ინტერვიუ ახალგაზრდა ქართველ ფეხბურთელთან, რომელიც წავიდა სტაჟირებაზე და ჩაირიცხა არგენტინის მესამე(!) დივიზიონის კლუბში, რომლის სახელიც არც კი მახსოვს, მგონი “დეპორტივო” ჰქონდა დასაწყისში…

სარწმუნო წყაროდან შევიტყე, რომ ის ბიჭები, რომლებიც მივიდნენ ამ პიროვნებასთან გასაუბრებაზე და გაიარეს იგი (რატომღაც რომ ჩაჭრილიყვნენ), წავიდნენ არა წამყვან კლუბში, არამედ საეჭვო რეპუტაციის პიროვნებასთან, რომლიც მათ პარკებსა და ეზოებში ავარჯიშებდა…

შემდგომში ამ პიროვნებამ საქართველოში ჩამოიყვანა დიეგო მარადონა. რა მოხდა შემდეგ მგონი ყველამ იცით, აშკარად არაპროფესიონალური მიდგომის გამო სტადიონი თითქმის ცარიელი იყო…

რამდენადაც მე ვიცი, თვითონ ორგანიზატორებს არ სჯეროდათ რომ დიეგო ჩამოვიდოდა, ხოლო როდესაც საკუთარი თვალით იხილეს აეროპორტში, მხოლოდ მაშინ “გაახსენდათ”, რომ მისთვის შეპირებული ფული არ ჰქონდათ და დაადეს კიდევაც ბილეთს 50 ლარი! და ეს დიდი დიეგოს საჩუქრად გამოგვიცხადეს, თურმე ასე უყვარხართ ქართველებიო…

საერთოდ ფეხბურთის ყურება მარადონას გამო დავიწყე, მაგრამ მეც კი დამენანა 100 ლარის (მარტო ხომ არ წახვალ) გადახდა იმაში, რომ არაფრის მომცემ ამხანაგურ (ესეც კი არ ქვია მაგას) თამაშში მენახა ღიპიანი დიეგო და ბებერი კანიჯა (რომელიც ჩვენ 25 წლის “ვეტერან” ფეხბურთელებს ათი თავი სჯობდა)…

სულ ახლახან იგივე პიროვნებამ მოიწადინა პელეს ჩამოყვანა და თბილისში 21-წლამდე ახალგაზრდული ნაკრებების ტურნირის ორგანიზება, სადაც ჩვენ გარდა ბრაზილიის, არგენტინის და ურუგვაის ნაკრებები ითამაშებენ. და დაიწყო და აღარ გაჩერებულა “ლელო”-ში სტატიები ამ ტურნირის შესახებ, რომელთა შინაარსიც ნელ-ნელა ოპტიმისტურ-მომწოდებლურიდან პესიმისტურ-მათხოვრულამდე დავიდა. ეს პიროვნება უკვე თვეებია გაზეთის ფურცლებიდან გვიმტკიცებს ამ ტურნირის აუცილებლობის შესახებ, პრეზიდენტსაც კი მიწერა უკვე ბარე ათჯერ, მაგრამ უშედეგოდ… თუმცა ის და ლელოს ჟურნალისტი (მგონი სულ ერთი და იგივე პიროვნება წერს) არ ნებდებიან.

სტატიებში ისევ იყო ნახსენები სიტყვა “სტაჟირება”, კერძოდ: ჩვენს ახალგაზრდულ ნაკრებში ვინც თავს გამოიჩენს, იმას სტაჟირებაზე არგენტინაში გავუშვებთო!!!! სტაჟირებაზე გავუშვებთ საქართვლეოს ახალგაზრდული ნაკრების ფეხბურთელებს?!! მათგან უეტესობა წამყვან ქართულ კლუბებში (დინამო, ზესტაფონი, ოლიმპი, ბაია, ვიტ ჯორჯია) ან უცხოურ გუნდებში თამაშობენ და მათ გაშვებას აპირებს ეს პიროვნება სტაჟირებაზე?!

და საერთოდ ძალიან საინტერესოა ამ გაგანია სეზონში, როგორ აპირებს ეს პიროვნება არგენტინის, ბრაზილიის ან ურუგვაის ახალგაზრდული ნაკრებების ჩამოყვანას?! ვინ გამოუშვებს ამ ფებურთელებს საქართველოში “რაღაც” ტურნირზე სათამაშოდ?! ამ ნაკრების ფეხბურთელები ან საკუთარი ქვეყნის მართლაც წამყვან ან კიდევ ევროპის სხვადასვხა გუნდებში თამაშობენ…

ასევე ეწერა, რომ ვიღაც არგენტინელი მწვრთნელი, ლუის სესარ მენოტის მიერ რეკომენდირებული, მზადაა ჩამოვიდეს ჩვენს ქვეყანაში, საინტერესო ფეხბურთელები შეკრიბოს, ჯერ აქ ავარჯიშოს და შემდეგ უფრო მაღალ დონეზე მოსამზადებლად არგენტინაში წაიყვანოს… და რომ მათი მიზანია 2014 წლისთვის ჩვენს ნაკრებს კადრები მოუმზადონ. არ ვიცი თქვენ როგორ ერკვევით ფეხბურთში, ან ფეხბურთის სისტემაში, მაგრამ ასეთი რამე წარმოუდგნელი კი არა, აბსურდია! აბსურდია რომ 4 წლის შემდეგ ნაკრების გამოსადეგი კადრი მომზადდეს გუნდში, რომელიც შეკრიბა ქუჩიდან ვიღაც საეჭვო რეპუტაციის არგენტინელმა და შემდეგ ტყე-პარკებში ავარჯიშა არგენტინაში.

ან საერთოდ ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ჩვენი საკუთარი საფეხბურთო სკოლები არ გვაქვს?! ან თუ ფეხბურთელი ნიჭიერია ევროპაში ვერ მიდის ჩვენი ქვეყნიდან?! აქამდე ნაკრებისთვის ფეხბურთელები არ გვყავდა და მხოლოდ არგენტინაში სტაჟირება თუ გვიშველის?! რა თქმა უნდა საფეხბურთო ინდუსტრია ჩვენთან ძალიან დაბალ დონეზეა, მაგრამ ისე ნამდვილად არაა საქმე, რომ ჩვენი ახალგაზრდული(!) ნაკრების ფეხბურთელებს სტაჟირება(!) სჭირდებოდეთ არგენტინაში. ევროპის ყველაზე სუსტი ნაკრების, სან მარინოს ფეხბურთელებიც კი შეურაცხყოფილები დარჩებოდნენ მსგავსი წინადადებით.

ძალიან სამწუხაროა, რომ მინიმუმ კვირაში ერთხელ, ჩვენი ქვეყნის წამყვან (და მგონი ერთადერთ) სპორტულ გაზეთში მსგავსი ტიპის პიროვნებას, რომ ეთმობა ტრიბუნა და ისიც გაუთავებლად ცდილობს ჩვენ “დაბოლებას” იმის შესახებ რომ თურმე ჩვენ ფეხბურთს მხოლოდ არგენტინაში სტაჟირება ან ახალგაზრდულ “ნაკრებთა” (რეალურად მაქსიმუმ მესამე-მეოთხე ნაკრებთა) ოთხთა ტურნირი თუ გადაარჩენს.

ამ ადამიანის განცხადებების წაკითხვის მერე მხლოდ ორი აზრი თუ მოგივა თავში: ის რაც დასაწყისში ვახსენე – ან საერთოდ ვერ ერკვევა ფეხბურთში და მიუხედავად ამისა მაინც გაუთავებლად ჩნდება გაზეთ “ლელო”-ს ფურცლებზე ან ერკვევა, მაგრამ აფერისტია და მიუხედავად ამისა მაინც გაუთავებლად ჩნდება გაზეთ “ლელო”-ს ფურცლებზე. ეს ყველაფერი კი იწვევს საბოლოოდ იმას, რომ კარგავ პატივისცემას როგორც მთლიანად გაზეთის, ასევე კონკრეტული ჟურნალისტების მიმართ.

 

აზრები მსოფლიოზე მეორე ტურის შემდეგ

პირველი ტურის შემდეგ იმ იმედით დაგემშვიდობეთ, რომ უკეთეს განწყობაზე ვიქნებოდი… ვერ ვიტყვი, რომ მთლად აღფრთოვანებული ვარ მეორე ტურის შემდეგ, მაგრამ პირველთან რა შედარებაა – გოლები მაინც გადის და ფეხბურთელები ბურთს მაინც აჩერებენ, ვუვუზელას ხმაც კი ისე აღარ მაწუხებს, ან მე შევეჩვიე, ან თვითონ შეწუხდნენ, თუმცა დარწმუნებული ვარ დღეს (22 ივნისი) სამხრეთ აფრიკის თამაშზე ისევ აუტანელი ხმაური იქნება…

რა შეიძლება ითქვას მეორე ტურის გადმოსახედიდან?  ის, რომ ზოგი ფავორიტი აშკარად ვერ ამართლებს თავის სტატუსს (ინგლისი), ზოგი ისე თამაშობს, როგორც უნდა თამაშობდეს (იტალია), ზოგმა გაგვაკვირვა მეორე ტურში (გერმანია), ზოგი სხვანაირ ფეხბურთს გვთავაზობს (ჰოლანდია, ბრაზილია). ამ უკანასკნელთ რაც შეეხებათ, პრინციპში ეს ბრაზილიისგან გასაკვირი არც იყო –  ყველამ ვიცოდით ისედაც, რომ დუნგა ბრაზილიას პრაგმატულ და ევროპულ ფეხბურთს ათამაშებდა, ბოლოს და ბოლოს 1994 წლის ნაკრების კაპიტანი იყო, მაგრამ აი ჰოლანდიისგან ცოტა გასაკვირია ასეთი თამაში, რომელსაც იმდენად არა პრაგმატული, არამედ “მეტი არ შეგვიძლია, ეს ვართ რაც ვართ” შეიძლება ვუწოდოთ… არ მითხრათ რობენი არ ყავდათო, კი გასაგებია, დიდი ძალაა რობენი და ერთ–ერთი საუკეთესო ფეხბურთელია, მაგრამ მაინც მეტი მოეთხოვება გუნდს, რომელსაც ჰყავს: სნეიდერი, ვან დერ ვაარტი, ვან პერსი და სხვები… დაბრუნდება არიენიც და იმედია ჰოლანდიაც გადასხვაფერდება და შემოგვთავაზებს იმ თამაშს, რითიც ვერ იგებს ვერაფერს, სამაგიეროდ იგებს ხალხის გულს 🙂

არგენტინის ნაკრებს რაც შეეხება:  ეს არის გუნდი, რომელსაც ჰყავს გენიალური შეტევა, ნორმალური, მაგრამ ქაოტური დაცვა (ანარქისტი დემიკელისის და ჰაინცეს მეთაურობით) და ძალზედ სუსტი ნახევარდაცვა… არა, მე მასკერანოს და ვერონს არ ვაკნინებ, უბრალოდ ერთი გამოკლების შემთხვევაშიც კი, გუნდს შეექმნება უდიდესი პრობლემები, რადგან მათი შემცვლელი დონ დიეოგს ფიზიკურად არ ჰყავს (ბოდიში ბოლატისთან), ხოლო ნორმალურ და ორგანიზებულ გუნდთან მარადონას გიჟური 4–1–2–1–2–ით, რაც რეალურად არის 4–1–5, არგენტინის ნაკრებს კარგი დღე არ დაადგება… აი მაშინ კი გაახსენებენ დიეგოს კამბიასოს, ლუჩოს,გაგოს, ბანეგას, ძანეტის… ხუთივე ამ ფეხბურთელს ხომ ცენტრალუ ზონაში შეუძლია თამაში, თან როგორ შეუძლიათ მგონი ყველამ ვიცით.

საფრანგეთის ნაკრებმა გაგვაოცა ყველა, არა, შედეგით კი არა, უბრალოდ იმ ქცევით, რის გამოც მოხვდნენ კიდევაც ფართო საზოგადოების ყურადღების ცენტრში, თორემ დომენეკს რომ “იმპოტენტი” გუნდი ჰყავდა, მაგის მიხვედრას დიდი “პროფესორობა” არ სჭირდებოდა.

ვის შეიძლება ვუწოდოთ გასული ორი ტურის შემდეგ, ტურნირის აღმოჩენა?

მე ორ გუნდს გამოვყოფდი: ალჟირი და ჩილე.  დიდი ალბათობით ორივე ეს გუნდი ჯგუფში ჩარჩება, მაგრამ მათ უკვე კვალი დაამჩნიეს ამ მუნდიალს, რადგან ჩილემ კიდევ ერთხელ დაგვანახა თუ რა ლამაზი და ორგანიზებული გუნდის გაკეთება შეუძლია მარსელო ბიელსას და ამავე დროს კიდევ ერთხელ დაგვაფიქრა, თუ რა ეტაკა ამ კაცს 2002 წლის მუნდიალზე, მაინც და მაინც ჩემპიონატზე, რომ შეცვალა გუნდის (არგენტინა, ვისაც არ გახსოვთ) ტაქტიკა–სტრატეგია…

ხოლო ალჟირს რაც შეეხება: პირადად მე გაოცებული ვუყურებდი ამ გუნდის თამაშს ინგლისთან… ლამაზი კომბინაციები, საკუთარ საჯარიმოსთან პასები, მაშინ როდესაც 90 პროცენტი გუნდებისა ბურთს უბრალოდ მოიგერიებდა, არანაირი პანიკა, არანაირი დაძაბულობა, არანაირი მორიდება, არანაირი შიში… ბელჰაჯის ჩართვები შეტევაში, ზიანის ფინტები, კედელივით აღმართული ბუგერა…  ეს გუნდი ჩემი პირადი ფავორიტია პირველი ორი ტურის შემდეგ, მითუმეტეს მისგან ასეთ ცვლილებას სლოვენიასთან თამაშის შემხედვარე, არავინ მოელოდა.

იმედია არ მიწოდებთ მიკერძოებულს, რადგან პირველი ორი ტურის საუკეთესო ფეხბურთელი, ჩემი აზრით, იყო ლეო მესი, რადგან არგენტინის მთელი თამაში მასზეა დამოკიდებული: ის იყო ყველგან, ყველა საგოლე შეტევაში მიიღო მონაწილეობა, თავისი ჩვეული დრიბლინგებით აღწევდა მეტოქის დაცვის სიღრმეებში და არღვევდა მას და საერთოდ თუ დააკვირდით, მესი კორეასთან თამაშში ძირითადად ცენტრალური ნახევარცველის პოზიციაზე თამაშობდა… იმის წარმოდგენაც კი მეშინია რა მოუვა მარადონას ნაკრებს, მესი რომ გამოაკლდეს და შედარებით ძლიერ გუნდს შეხვდეს, მაგალითად იმავე მექსიკას, რომელიც ალბათ დღეს (22–ში) წყნარად ითამაშებს ფრეს ურუგვაისთან, საფრანგეთს სახლში გაუშვებს, ხოლო თვითონ 4 წლის წინანდელისთვის რევანშის ასაღებად დაიწყებს მზადებას. შანსი ნამდვილად აქვთ, არგენტინის ეს ნაკრები, ხომ წარმოუდგენლად არაპროგნოზირებადია…

მოკლედ იმედია ყველა ფავორიტი გააგრძელებს გზას ჯგუფური ეტაპის შემდეგ (საფრანგეთს და კიდევ ერთ გუნდს არ ვგულისხმობ, მაგრამ ის კიდევ ერთი გუნდი მაინც გავა ჯგუფიდან, რადგან… რადგან ასეთი გუნდია და პლუს მოკალი და ძალზედ იოლ ჯგუფშია…) და პლეი–ოფებიდან უკვე ლამაზ თამაშებს ვნახავთ, სადაც ნამდვილი ვარსკვლავები (ჩავი, ინიესტა, ფაბრეგასი, რონალდო, შვაინი, ჯერარდი, ლამპარდი, რუნი, კაკა, რობინიო, რობენი, ვამ პერსი…) გაიბრწყინებენ, რადგან ჯერჯერობით ისინი ჩრდილში არიან, არადა მუნდიალს სწორედ საფეხბურთო გენიოსები ალამაზებენ…

თუმცა ჯერ წინ მესამე ტურია, რომელიც ბევრს რამეს გაარკვევს, 16 გუნდი სახლში წავა, 16 ერს გული გაუტყდება, 16 კი ბედნიერი იქნება, ვნახოთ ვინ გაიხარებს უახლოეს 4 დღეში და შემდეგ ვილაპარაკოთ უკვე პლეი–ოფებზე…

პ.ს. არგენტინის გავარდნის შემთხვევაში შესაძლოა მუნდიალზე წერის სურვილი გამიქრეს 🙂 წინასწარ მაპატიეთ ჩემი არაპროფესიონალიზმი 🙂